Antaiji

Antaiji hoort tot de Soto Zen school. De tempel is opgericht in 1923 in Kyôto door Sôtan Oka. In het begin was Antaiji een oord waar geleerden en monniken de Shôbôgenzô van Dôgen Zenji bestudeerden. Veel van deze monniken zijn later gaan doceren aan de Komazawa universiteit in Tôkyô.

Tijdens de tweede wereldoorlog was Antaiji geheel verlaten. In 1949 namen Kôdô Sawaki en Kôshô Uchiyama - leraar en leerling op de Weg van Boeddha - de tempel over en maakten Antaiji tot een plek voor uitsluitend zuivere zazen beoefening. Ook Sawaki Rôshi doceerde indertijd aan de Komazawa universiteit maar reisde tevens door geheel Japan om sesshins te geven. Pas in 1962, drie jaar voor zijn overlijden, trok hij zich geheel terug in de kleine tempel in het noorden van Kyôto.

Na de dood van Sawaki, verspreidde zich - laat in de jaren 60 - de naam Antaiji meer en meer over de gehele wereld, en kwamen ook mensen uit het buitenland om in deze kleine tempel zazen te beoefenen.

Maar het stijgende bezoekersaantal en de bouw van vele nieuwe huizen rondom Antaiji verstoorde de rust van de eens zo vredige omgeving rondom de tempel. Daarop besloot Kôhô Watanabe - de opvolger van Uchiyama Rôshi – de tempel te verhuizen. Van de Japanse kust ging het naar de stilte in de bergen, terug naar het oude Chinese zenideaal van zelfvoorziening. Het bedelen in de stad was voor de monniken te gemakkelijk geworden.

Tegenwoordig heeft Antaiji 50 hectare land en ligt op 15 km afstand van een nationaal park aan de Japanse kust. De vorige abt, Shinyû Miyaura, hield hier het serene zazen leven in stand, terwijl hij tegelijkertijd het ideaal van zelfvoorziening in de praktijk omzette. Na zijn plotselinge dood in februari 2002 - hij stierf tijdens het sneeuwruimen door een ongeluk met de bulldozer - volgde zijn Duitse leerling Muhô hem op als de huidige, negende abt van Antaiji.

Muhô probeert een nieuwe sangha op te richten met gemotiveerde leden. Hij wacht daarop, dat jij deel gaat uit maken van de geschiedenis van een nieuw Antaiji.