Onze levenswijze
Wat kom je hier zoeken?
 |
In Antaiji wordt sec zen beoefend. Dat wil zeggen, dat zazen beoefend wordt om zazen. Zazen brengt niets - geen gewin. Zazen leidt ook niet tot verlichting, hier zijn zazen en verlichting één.
Elke dag opnieuw, het hele jaar door, wijden we ons aan zazen. Daarom is ons leven eenvoudig en sereen. Wij hebben geen parochie en er zijn slechts minimale boeddhistische ceremoniën. Maar het vele werk op het land en in de bossen rondom ons vordert veel van onze tijd. Onze zenpraktijk heeft als motto:”Eén dag zonder werken is één dag zonder eten”. In Antaiji horen werken en eten bij elkaar. Dit is verre van een ideaalbeeld, dit is slechts oefening welke zich in ons dagelijkse handelen manifesteert.
Wij willen de wereld om ons heen niet veranderen: De revolutie moet beginnen bij ons zelf. Dus zwaar werk bij het ploegen in het vroege voorjaar, zwetend maaien in de zinderende zomer, oogst in regen en modder in de herfst en veel sneeuw in de winter die Antaiji genadeloos van de buitenwereld afzondert. Dit is niet een weergave van een ascetisch leven, maar een beeld van het oorspronkelijke, onopgesmukte zen leven. Ons zelfvoorzienend leven is niet het doel: het is slechts een uitnodiging zazen te beoefenen.
Eenieder hier moet bereid zijn te leven als een Bodhisattva: Ten dienste van de ander, zonder dankwoord. Als je denkt dat je het ook in je eentje kunt, heb je in Antaiji niets te zoeken.
