De goede, oude inzichten
 |
Sawaki Rôshi:
Wat de volwassenen de kinderen bijbrengen, zijn vaak niets anders dan ouderwetse opvattingen. Het uitgangspunt dat goed goed zij en slecht slecht, heeft zijn beste dagen gehad.
Ook groente verliest zijn smaak als het over de datum is. We moeten de dingen telkens vanuit een fris perspectief bekijken.
“Dat is belangrijk!” Wat is er belangrijk? Er zijn niet zo veel belangrijke dingen. Als we sterven, dan moeten we alles achter ons laten. Het cultuurgoed en de “schatten van de staat” in Nara of Kyôto zullen er vroeg of laat ook niet meer zijn.
We kunnen ze ook nu direct in brand steken!
Uchiyama Rôshi:
Vaak kom ik mensen tegen, dwepend met het nieuwste boek van een of andere professor filosofie: “Dat boek is echt te gek! Heb je het ook gelezen?”
Als ik ze dan vraag of ze het boek ook begrepen hebben, dan stotteren ze: “Nee, hoe zou ik dat kunnen? Het is echt heel ingewikkeld.”
De meeste Japanners hebben weinig vertrouwen in zichzelf: Als ze een boek van een beroemde professor lezen, gaan ze ervan uit dat het een goed boek moet zijn en dat het aan hen zelf ligt als ze het niet begrijpen. Datzelfde geldt ook voor die mensen die na de oorlog voor de boekhandels in de rij stonden om een van de slechte werken van Nishida Kitarô te kopen. Het kwam nog niet eens in hen op, dat het wel eens niet aan zichzelf zou kunnen liggen dat deze werken onbegrijpelijk waren.
Menigeen mag dan ook schrikken van Sawaki Rôshi’s opmerkingen over het oude, hoogwaardige cultuurgoed van Kyôto en Nara:
Sawaki Rôshi:
Waarom zijn de Tôdaiji en de Hôryûji en alle andere tempels eigenlijk gebouwd? Uiteindelijk alleen om nietsnutten als bobo’s te houden zoals een boer schapen en koeien houdt. Geen wonder dat er monniken zijn die de Kinkakuji of de Enryakuji in brand steken. Dat geldt net zo voor de Ginkakuji.
