Miyazawa Kenji (1896-1933)
Onplooibaar in de regen
Onplooibaar in de regen
onplooibaar in de wind
onplooibaar in de sneeuw en in de zomerhitte
met een gezond lichaam
zonder begeerte
en zonder woede
slechts een zoete glimlach op de lippen.
Vier schalen bruine rijst op een dag
eet hij met miso en een weinig groente
hij observeert alles nauwgezet
luistert goed en begrijpt
door zichzelf te vergeten
behoudt hij de dingen steeds in de geest.
Hij leeft in een kleine, rieten hut
aan de rand van een wei achter het dennenbos
is in het oosten een kind ziek
gaat hij erheen om het te verzorgen
buigt zich in het westen een uitgeputte moeder onder de last
gaat hij erheen om de rijstbundels voor haar te dragen
ligt in het zuiden iemand te sterven
gaat hij erheen om hem de angst te ontnemen
vliegen zich in het noorden twee in de haren
gaat hij erheen om de onzin te beëindigen.
In de droogte vergiet hij tranen
dwaalt hulpeloos rond als een zomer kou brengt
allen zien hem als een sukkel
niemand neemt hem serieus
en hij is niemand tot last.
Zo een mens
wil ik zijn!
